meer dan zomer in Ghana

Het is vandaag een erg warme dag en zelfs de verkoopster in mijn straat zegt dat het "too hot" is. Gewoon te warm om buitenshuis wat te ondernemen. Uit verveling ga ik de temperatuur eens opmeten: 35 graden binnen (woon/slaapkamer), 36 graden buiten bij de keukendeur in de schaduw en 42 graden op onze buitenplaats (de tuin die we niet hebben :)).

's Avonds valt de stroom uit en .... blijft ie uit. Het is een benauwde broererige zwetende nacht. Je zal het je moeilijk kunnen voorstellen als je in een koud Nederland bent. Wanneer ik 's middags terugkom van het UCC is het nog steeds "light off". Ik kan de buitendeur niet de hele tijd op zetten want dan probeert K naar buiten te lopen en bij de keukendeur is een trapje. Het wordt later en de avond komt, zonder stroom, in zicht. Ik voel er niks voor om weer zo'n broerige nacht in te gaan: K zweet zich suf en heeft er intussen diarree bijgekregen. Ik bel een hotel in de buurt op waarnaar ik tjidens de zwangerschap ook af en toe gevlucht ben. De eigenaar herkent mijn stem aan de telefoon en zegt een generator te hebben voor het geval bij hun ook de stroom uitvalt. Omdat we "good customers" zijn krijgen we de grootste kamer tegen de normale prijs. Wat is koelte dan een genot zal ik je zeggen!

Niet raar natuurlijk maar wat zonnebrand is weet geen enkele Ghanees. Zo ook F als ik hem sommeer K in te smeren en zijn hoedje op te zetten als hij K mee naar buiten neemt de zon in. Iedere huid wordt warm van de zon, blanke of zwarte huid, aldus F. Als ik uitleg dat dit nog geen zonnebrand is en hij om een beetje idee te krijgen wat het is om je huid verbrand te hebben zijn vinger maar eens 5 min in het vuur moeten houden hoop dat ik dat ie kan begrijpt hoe serieus het is. Los van de gevaren voor huidkanker.

Augustina neemt K weer een uurtje onder haar hoede zodat ik les kan geven. Wanneer ze K terugbrengt heeft ie een plastic kokertje in de hand wat geluid maakt.
K beweegt er vrolijk mee op en neer. Ik open het kokertje en zie dat er een soort smarties in zitten. Ik zeg haar K hier absoluut niets van te geven omdat hij er in kan stikken. Haar antwoord is "yes". Een antwoord waar je hier overigens niks mee kan want dat is het standaard antwoord op een vraag. Als ik K even naast me op de grond zet met het lege kokertje, heeft Mathew geluk want die mag de snoepjes opeten. K heeft het dopje er al snel af weten te halen en in zijn mond gestopt. Ogen kom je hier tekort.

Na F zijn school (rond 21:30 uur) moet hij bij zijn familie langs. Een tante die in het family house woont heeft last van haar "maag". Het schijnen vleesbomen te zijn. Vanalles wordt hier overigens "stomach" genoemd: maag, buik, baarmoeder. Ook een baby zitten bij Ghense vrouwen in de stomach. De tante is bang voor een operatie maar de andere familieleden vinden dat ze geopereerd moet worden. Aan F de taak om de tante over te halen. Voor mij weer onbegrjipbaar dat dit op stel en sprong moet en op zo'n laat tijdstip: F heeft de hele dag gewerkt, is naar school geweest en heeft 'de pijp leeg '.

We zijn te laat met het betalen van ons internetabonnement (tja, herinneringsbrieven kennen ze hier niet) en we zijn dus afgesloten van het net. F moet op het Vodafone kantoor cash gaan betalen. De medewerker die het geld int, is er niet, hij is naar het ziekenhuis. Of F om 13:00 uur wil terugkomen om te betalen. Is er dan niemand die deze betaling kan overnemen ? Nee dus.

Het wordt hoog tijd voor een dagje uit. We gaan naar een monkey parc wat relatief dicht bij huis is (1,5 uur rijden). Wat hier vaker voorkomt is dat mensen met een Ghanese nationaliteit minder betalen (in dit geval ongeveer de helft) van wat niet Ghanezen moeten betalen (of wij betalen het dubbele, het is hoe je het bekijkt). Een uur lijkt ons lang genoeg voor K en vanwege het uitgestrekte gebied (51m2) gaan we met de auto. Een gids gaat met ons mee. Eerst zien we enkele struisvogels en vervolgens steekt er een troep apen de hoofdweg over. We haden al bananen gekocht en ze vliegen er op af. Vanuit de auto bekijkt K het tafereel aandachtig. Het gebied is vervolgens erg droog met toch her en der mooi groene bomen: een typisch Afrikaans landschap. Enkele antilopes kijken ons verbaasd aan om er vervolgens in sprint vandaar te gaan. Bij rotsen aangekomen moeten we een grote steen beklimmen door ons af te zetten tegen het touw wat eraan hangt. Dit zie ik met K in de drager en mijn gladde schoenzolen niet zitten en we rijden verder om even later bij een grote klif te stoppen. Een beetje bukkend gaan we door de enge en enige ingang. Een gebied waar in het verleden mensen verscholen zaten tijdens een oorlog tussen 2 clans. Vleermuizen hangen hoog en droog maar ik zie ze niet omdat ik niet helemaal naar boven klauter. De weg terug naar beneden is weer wat glibberig en de gids neemt K van me over zodat we allemaal veilig weer beneden aankomen. Bij de uitgang is de troep met apen aangekomen: ze proberen water uit de jerrycans te halen en de kleintjes dagen elkaar uit, een leuk schouwspel Dagjes als deze geven weer energie aan het toch wel , voor mij, erg eenzijdige leven hier.

F zijn tweelingbroer Festus heeft al 2 jr last van nierstenen en er flinke pijn van. Hij heeft al tig keer bloed laten controleren en scans laten maken en tot 2x toe een operatie gepland gehad maar die is steeds weer afgezegd. Ik neem dit (openbare) ziekenhuis niet meer zo serieus, ik verdenk hen er van misbruik van Festus te maken en dat het alleen om geld te doen is. Festus heb ik voorgesteld om geld te sparen en dan naar een goed ziekenhuis te gaan. Uiteindelijk is hij door alle ziekenhuisbezoekjes nog een hoop geld kwijt en nog niet van zijn nierstenen verlost. Festus lijkt mijn idee goed te vinden want hij heeft een afspraak voor een operatie in het militaire ziekenhuis in Accra gemaakt (een van de betere ziekenhuizen hier). De avond van te voren wordt ie opgenomen. De familie verwacht van F dat hij met zijn broer meegaat zodat deze niet alleen is. F heeft besloten dit niet te doen omdat K en ik dan weer de hele avond alleen zijn. Het is vaker een punt van discussie geweest waarbij ik F heb aangegeven dat ik niet naar Ghana kom om hem alleen in het weekend te zien en daarvoor mijn familie en vriendinnen "opgeef" en hier ook nog eens dagelijks moet afzien met hitte, geen stroom, waterproblemen, ongedierte, eenzijdig eten en verveling. Niet alleen de lusten maar ook de lasten van een relatie met een blanke. Dat F naast zijn enorm drukke baan en studie nu ook een gezin heeft, daar wordt niet naar gekeken. Daarbij zijn er een moeder, 2 tantes, een andere broer en zus die allemaal niet werken en in mijn ogen genoeg tijd hebben om hun zoon/neef/broer naar het ziekenhuis te vergezellen. Wat de gevolgen ook voor hen zijn als F zijn baan zou verliezen, daar denken ze niet aan.

Maandagmorgen laat Festus weten plannen te hebben de operatie te cancellen omdat ie te bang is. F praat met hem en ik doe mijn best om hem op andere gedachten te brengen. Hij blijkt 's morgens al aan de beurt te zijn en het zou Ghana niet zijn als er geen kink in de ziekenhuiskabel zou komen: de arts twijfelt over de "machine" en gaat de operatie niet aan. Patient kan naar huis en mag over 3 weken terugkomen voor het maken van een nieuwe afspraak.