Bye bye

De laatste dag is voor ons in ghana aangebroken. 2 weken waarbij ik terug kan kijken op een "memoriable stay". We hebben verhitte gesprekken achter de rug en dagen van felle strijd om abu hier op het ucc te laten wonen en naar school te laten gaan ipv hem "mee te geven" aan zijn moeder om een leven in the village te leiden. Hier zou abu geen toekomst hebben en dit is precies de reden dat billa hem 6 jr geleden naar het ucc heeft gehaald. Vanaf het 1e moment dat me te oren kwam dat abu mee terug zou gaan heb ik phyllis resoluut gezegd dat ik dit niet accepteer. Billa kan dit niet meer regelen en aangezien niemand anders zich hier hard voor durfde maken voelde ik me geroepen dit te doen. Zonder hulp van felix was me dit nooit gelukt gelet op met name de taalbarriere. Hierdoor heb ik weinig tijd met felix kunnen doorbrengen zoals ik het graag gewild had, maar als ik hierdoor abu zijn toekomst "gered" heb dan ise dit waard geweest.

Ook de kleinste kinderen krijgen van mij een mooie foto van billa waar ze enorm blij mee zijn.


Salifu draagt geen onderbroek, hij zal niet het enige kind hier zijn, wat niet echt charmant uitziet aangezien zijn broek op half zeven hangt.

Ik ga de bezwete beddenlakens buiten hangen om te laten drogen terwijl ik kevin in grappig engels nederlands hoor praten tegen een docent. En daarna op me af laten komen wat deze laatste dag hier gaat brengen... ♡