effe wennen hoor
Blijf op de hoogte en volg Estelle
14 Januari 2013 | Ghana, Accra
Hallo allemaal,
Van mama mocht ik eerst een verhaaltje vertellen: daar komt ie dan.
De reisdag was een lange dag. Op de vliegvelden heb ik me met de stoelen geamuseerd, mezelf opdrukken, gaan staan en weer terug.
De tweede vlucht duurde erg lang. Tijdens het landen kreeg ik erge pijn aan mijn oren (ik had al zo veel gedronken dat ik geen dorst meer had). Toen we eindelijk thuis waren was ik zooooo ontzettend moe dat mama tegen papa zei dat ik over de rooie was. Ik kreeg een zetpil die terplekke smolt.
Zondag is mama flink gaan poetsen, al had papa wel al wat voorwerk gedaan. Ik heb wat in de kamer met papa gespeeld en zag er na een paar uurtjes niet meer uit. Ik was al helemaal ingeburgerd (foto staat op facebook), zo smerig (en dat alleen van de stof hier). Toen ik eindelijk in slaap viel stonden ineens mijn oma met een oudtante in de kamer om ons welkom te heten. Ze kwamen van de kerk af en zagen er heel mooi uit. Door hun harde stemmen werd mijn slaap ruw verstoord, weg goed humeur. Wilden ze me ook nog steeds op de arm hebben, maar mama zei dat ik maar moest gaan huilen als ik er geen zin in had, dan zou ze me terugpakken. Zo gezegd zo gedaan. Ik was weer blij.
Omdat de stroom hier nog weleens uitvalt, hebben we de matras in de woonkamer gelegd: kamperen in eigen huis. We hebben nu dus een soort hal/woonkamer/slaapkamer ineen. Best knusjes.
De spot tegenover ons huis is nog steeds niet weg, dus we hebben 's avonds nog heel lang muziek. Papa zei dat er een paar weken terug ruzie was uitgebroken tussen 2 Nigerianen die daar teveel hadden gedronken en dat de een de ander met een fles had geslagen: dood. Nou ja, een minder die voor geluidsoverlast kan zorgen.
Maandag hebben we rustig aan gedaan. We zijn de hele dag thuis gebleven. We zijn alleen in de straat wat boodschappen gaan doen. Iedereen kijkt me aan en roept mijn naam. Ik word er dan soms een beetje verlegen van, maar wil niet dat ze me oppakken. Misschien een volgende keer. Ondanks dat we 2 ventilatoren hebben draaien, is het toch nog 34 graden in huis. Zweten hoor. Ik had met mijn geboorte als kado een zwembadje gekregen. Dat had mama in de badkamer gezet en met water gevuld. Woooow, dat water was koud. Morgen moet ze me het water toch echt wat verwarmen hoor, anders zet ik het op een gillen.
Good night !
Van mama mocht ik eerst een verhaaltje vertellen: daar komt ie dan.
De reisdag was een lange dag. Op de vliegvelden heb ik me met de stoelen geamuseerd, mezelf opdrukken, gaan staan en weer terug.
De tweede vlucht duurde erg lang. Tijdens het landen kreeg ik erge pijn aan mijn oren (ik had al zo veel gedronken dat ik geen dorst meer had). Toen we eindelijk thuis waren was ik zooooo ontzettend moe dat mama tegen papa zei dat ik over de rooie was. Ik kreeg een zetpil die terplekke smolt.
Zondag is mama flink gaan poetsen, al had papa wel al wat voorwerk gedaan. Ik heb wat in de kamer met papa gespeeld en zag er na een paar uurtjes niet meer uit. Ik was al helemaal ingeburgerd (foto staat op facebook), zo smerig (en dat alleen van de stof hier). Toen ik eindelijk in slaap viel stonden ineens mijn oma met een oudtante in de kamer om ons welkom te heten. Ze kwamen van de kerk af en zagen er heel mooi uit. Door hun harde stemmen werd mijn slaap ruw verstoord, weg goed humeur. Wilden ze me ook nog steeds op de arm hebben, maar mama zei dat ik maar moest gaan huilen als ik er geen zin in had, dan zou ze me terugpakken. Zo gezegd zo gedaan. Ik was weer blij.
Omdat de stroom hier nog weleens uitvalt, hebben we de matras in de woonkamer gelegd: kamperen in eigen huis. We hebben nu dus een soort hal/woonkamer/slaapkamer ineen. Best knusjes.
De spot tegenover ons huis is nog steeds niet weg, dus we hebben 's avonds nog heel lang muziek. Papa zei dat er een paar weken terug ruzie was uitgebroken tussen 2 Nigerianen die daar teveel hadden gedronken en dat de een de ander met een fles had geslagen: dood. Nou ja, een minder die voor geluidsoverlast kan zorgen.
Maandag hebben we rustig aan gedaan. We zijn de hele dag thuis gebleven. We zijn alleen in de straat wat boodschappen gaan doen. Iedereen kijkt me aan en roept mijn naam. Ik word er dan soms een beetje verlegen van, maar wil niet dat ze me oppakken. Misschien een volgende keer. Ondanks dat we 2 ventilatoren hebben draaien, is het toch nog 34 graden in huis. Zweten hoor. Ik had met mijn geboorte als kado een zwembadje gekregen. Dat had mama in de badkamer gezet en met water gevuld. Woooow, dat water was koud. Morgen moet ze me het water toch echt wat verwarmen hoor, anders zet ik het op een gillen.
Good night !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
