madaaaaaaaaaame

Natuurlijk staat een bezoekje aan "mijn" school op ons programma. We stoppen eerst bij het "bananenvrouwtje" die snel de auto induikt om K te bewonderen. Ik spreek met haar af dat we "soon" weer met het uitgeven van bananen beginnen en ze knikt blij. Het zijn voor haar aardig wat inkomsten erbij die ze de afgelopen tijd heeft gemist.

Met B heb ik afgesproken dat ik voor de pauze kom en iedere klas even mag storen om K te laten zien. Dit om te voorkomen dat dadelijk meer dan 100 kinderen aan K zijn armen en benen gaan lopen rukken. Als we de poort binnenlopen valt ons direct de rust op. Rust ??? Al gauw klinkt het uit de klassen die we voorbij lopen "madaaaaaaaaaame !". Zo ontzettend leuk om de kinderen weer te zien ! Ze zijn verrukt van "baby K". Sommige kinderen vragen tot mijn verbazing of ik hen nog ken en wat hun naam is. Met dat laatste faal ik natuurlijk een beetje want ik ken geen 130 kinderen bij naam, toch niet. Ook vragen ze wanneer ik weer terugkom. Hun reactie (typisch Ghanees) is dan ook "okay okay". De lerares die in maart is begonnen met lesgeven in klas 4 is er gelukkig nog. Ook maak ik kennis met een nieuwe lerares die in klas 5/6 staat net als een jonge jongen die in ik meen klas 1 voor de klas staat. Dominik staat bij de kleinsten nog aan het roer en zegt hoeveel hij me gemist heeft en of ik weer terugkom.

Goed dat er Ghanese leraren aan het werk zijn !

Tot mijn verbazing is er heel wat discipline in klas 4 gekomen: de kinderen staan netjes op als we binnenkomen en begroeten ons gelijktijdig met een "good morning madame, how are you ?". Dit is overigens vrij normaal op Ghanese scholen. Maar het werken met straatkinderen vereist nu eenmaal een andere aanpak en nog meer energie en geduld.

Er is een nieuwe "structure" in aanbouw waar o.a. de kinderen met een verstandelijke beperking apart les gaan krijgen. Er loopt een afspraak met Social Welfare dat zij voor een leraar zullen zorgen. Waaw, te gek. De nursery en kindergarten (KG) klas is nu gesplitst en zijn nu 2 aparte klassen. Een slim plan want deze combinatieklas bestond uit rond de 50 drukke schreeuwende rondrennende maar ook lieve kleinsten van de school.

2 Ghanese vrouwen zitten onder een dak en verkopen popcorn en iets waarvan ik me afvraag wat het is maar beslist nog zal uitproberen. Ze rukken tot mijn schrik K zo aan zijn armen omhoog uit mijn moeders armen. Oh god. Dat lijkt hier normaal te zijn: baby's aan hun armen omhoog trekken. Dat viel me bij F en zijn familie ook al op. Arme kinderen.

Mijn moeder trakteert alle kinderen op een "mineral" (flesje frisdrank) om zo een beetje de komst van K te vieren.

Ik had al verwacht dat dit eens een drukke morgen voor K zou worden en zo blijkt het ook. De koek is op en snel lopen we naar de auto die we ter beschikking hebben (de vuurdoop wat zelf autorijden betreft heb ik erop zitten en voor de veiligheid en om frustraties met politie zo veel mogelijk te voorkomen heb ik wat kan de "bushroads" gepakt). Als ik K inlaad, drommen kinderen om onze auto heen en krijg ik van Mozes nog snel een briefje in mijn hand gedrukt "thank you for giving as coke, may God bless you". How sweet.

Het kennismakingsbezoek van K aan schoonma bel ik af. Die kan nog wel even wachten. K bij laten komen van deze drukte op het UCC gaat me even voor want een weer overprikkeld kind heeft mijn humeur tot zero gebracht.
De afgelopen dagen nog eens de revue passerend latend (een gevoel alsof het een eeuwigheid geleden is geweest dat ik hier in Ghana was) heeft me doen realiseren dat ik het hier met K, zodra ik weer terug ga, verre van makkelijk ga krijgen...